شاهکار ادبی قرن

آنگاه که هیاهوی درون بر سکوت بیرون غلبه کرده بود

روح مرده ی او بین دیوارهای کتابخانه از اعصار پیشین آهنگ نفی می نواخت

صورتک ازشدت نعره ی خنده آوری سر می داد

و بر تار و پود وجود آدمی لرزه ها می افکند

آنگاه که زمان با شنیدن شیهه ی اسب با تکاپو خاموش گشت

و من هنوز در این خلآ زندگی می کنم

و خدای خشم برای صلب نفسهایم فرود آمده

فردا در غروب سایه ها مبارزه پایان خواهد یافت

آیا می دانم روح من در اسید باز می گردد

اخوان مغز مرا با سیم ظرف شویی شستشو خواهد داد

مغز من در هجوم کفها منقلب می شود

آنگاه که دستانم بوی چشم می دهد

نمی دانم حباب است یا کره ی چشم

و اگر چشم بود با واقعیت ها روبه رو شده بودم

کبودی ها در عین ناباوری ایثار می کنند

و ایثارگران نامی چون مجسمه ای بهت زده اند

کاش

     من هم در زاویه ها جایی داشتم

                                            تا درخت احساس با اندیشه پیوند می خورد

شعر بالا شاهکاریه از منو قاصدک سر کلاس شیمی